Pierwsze urodziny MOS-u w Białej

Kim są dziewczęta przebywające w Ośrodku? Najczęściej nasze podopieczne nie realizują obowiązku szkolnego, są w normie intelektualnej. Zagraża im demoralizacja bądź przejawiają zachowania świadczące o tym, że proces ten już nastąpił. Początkowo skupiano się się na stworzeniu optymalnych warunków pracy – zapewnieniu wychowankom poczucia komfortu fizycznego i psychicznego. Z czasem, wraz z napływem nowych dziewcząt i zgromadzeniem już niewielkiego, ale cennego doświadczenia, wychowawcy internatu i nauczyciele zaczęli realizować najważniejsze założenia działalności placówki – kontynuowanie obowiązku szkolnego, nadrobienie zaległości edukacyjnych, sięgających niekiedy wielu lat. Zadaniem kadry pedagogicznej jest również poszukiwanie i rozbudzanie szkolnych pasji i zainteresowań. Równolegle z tym toczy się socjoterapia, czyli praca w grupie wychowawczej, mająca na celu wygaszanie wadliwych postaw, nawyków. W ich miejsce trzeba ukształtować reakcje adekwatne do sytuacji, przystosowane i akceptowane społecznie. Bardzo istotne są zajęcia i przedsięwzięcia, które mają na celu podniesienie pewności siebie, zbudowanie wiary we własne siły czy dowartościowanie wychowanek. Służą temu wszelkiego rodzaju koła zainteresowań - muzyczne, teatralne, kulinarne, profilaktyczne, sportowe, rekreacyjne i inne. Dziewczęta zajmują się swoimi pupilami - dwoma przepięknymi owczarkami podhalańskimi i całą gromadą papug. W ten prosty sposób uczą się systematyczności i obowiązkowości.

Bardzo ważne dla dziewcząt są zajęcia z usamodzielniania. W ich trakcie uczą się gospodarować pieniędzmi, robić zakupy, dowiadują się gdzie załatwia się sprawy związane z np. z wyrobieniem dowodu osobistego, jak szukać pracy, odwiedzają urzędy. Często spotykają się też z pedagogami z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Trzciance.
Wychowanki MOS-u aktywnie uczestniczą w konkursach, również o zasięgu gminnym i powiatowym. Nierzadko zdobywają najwyższe miejsce na podium. Dały się poznać jako osoby bardzo wrażliwe, często utalentowane muzycznie i plastycznie. Ten, bywa że dopiero w Białej odkryty potencjał, wykorzystywany jest następnie podczas licznych ośrodkowych uroczystości.
Wiele podejmowanych przez wychowanki Ośrodka inicjatyw adresowanych jest do środowiska lokalnego. Warto wymienić choć kilka: koncert kolęd w kościele w Białej, Dzień Matki w Straduniu, Dzień Dziecka dla uczniów ze Szkoły Podstawowej w Białej czy też systematyczna pomoc w odrabianiu lekcji uczniom tamtejszej szkoły.

W działalności placówki niezwykle istotna jest współpraca z licznymi instytucjami. Są to sądy rodzinne, kuratorzy, policja z regionów, z których pochodzą podopieczne. Zawsze możemy liczyć na fachowe wsparcie Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej w Trzciance. Współdziałamy również ze Stowarzyszeniem Hospicjum Trzcianka, Domem Pomocy Społecznej w Trzciance, Warsztatami Terapii Zajęciowej w Ujściu, Wieleniu i Trzciance, a także trzcianeckimi szkołami i biblioteką publiczną w Trzciance oraz jej filią w Białej, Młodzieżowym Domem Kultury w Trzciance, Wieleniu czy Czarnkowskim Centrum Kultury. Za niezwykle cenną uważamy współpracę z Fundacją Młodzi w Uzależnieniu z Gniezna. Większość wychowanek MOS–u w Białej miała kontakt z alkoholem i substancjami psychoaktywnymi, naturalne więc wydaje się korzystanie z doświadczenia psychologów i terapeutów. Jest to kolejny rodzaj wsparcia, na które dziewczyny mogą w Ośrodku liczyć. Na co dzień mają też nieograniczony dostęp do pomocy psychologa, pedagoga, a także seksuologa. Początkowo nieufnie, z czasem coraz chętniej i z większym zaufaniem korzystają z tego typu wsparcia.

Dziewczęta trafiające do Ośrodka przywożą ze sobą bardzo ciężki bagaż doświadczeń i problemów. Oprócz zaległości szkolnych i tych związanych z prawidłową socjalizacją, zgromadziły wiele trudnych doświadczeń emocjonalnych, zwykle uwarunkowanych środowiskowo. Praca nad emocjami, relacjami z najbliższymi osobami, kształtowanie pozytywnych przekonań i postaw wobec otaczającej rzeczywistości i własnej przyszłości, budzenie w sobie empatii, dobrej otwartości na innych, ćwiczenie asertywności, umiejętności mówienia „nie” w sytuacjach, które mogą im zagrażać, to najważniejsze, choć nie wszystkie, zadania i cele, które we współpracy i z akceptacją dziewcząt, realizujemy w pracy terapeutycznej.

Bardzo staramy się, aby do tej współpracy pozyskać rodziców i prawnych opiekunów wychowanek. Otrzymują oni od personelu placówki wsparcie w pokonywaniu trudności wychowawczych, rozwijaniu kompetencji rodzicielskich, rozwiązywaniu problemów osobistych i bytowych.
Rok pracy, a właściwie życia w naszym Ośrodku, przyniósł sukcesy większości dziewczyn. Dla kadry był okresem silnych emocji, zdobywania bezcennych doświadczeń i ….zaufania oraz sympatii wychowanek. Otrzymaliśmy wiele pochwał. Ciepłe słowa płynęły z ust Sędziów Sądów Rodzinnych, kuratorów sądowych, pedagogów szkolnych, a co najważniejsze - z ust rodziców i wychowanek. Sukces ma również całkiem wymierny kształt. Są nim „osiemnastolatki”, które przybyły do Ośrodka skierowane decyzją Sądu Rodzinnego. Teraz samodzielnie i świadomie podjęły decyzję o kontynuowaniu nauki w naszej placówce. Takich uczennic mamy całkiem sporo. Z myślą o nich dyrekcja rozważa otwarcie szkoły ponadgimnazjalnej. O tym zaś, jak trudno się z nami rozstać, niech świadczy przypadek wychowanki, która pomimo ukończenia edukacji w gimnazjum pozostała w Ośrodku i kontynuuje naukę w szkole ponadgimnazjalnej. Dojeżdża na lekcje do Zespołu Szkół Zawodowych w Trzciance, do I klasy technikum.Pierwszy rok działalności Ośrodka za nami. Gimnazjum ukończyło pierwszych 11 absolwentek. Pewne jest, że rozpoczęty nowy rok szkolny 2012/2013 będzie jeszcze bardziej pracowity. Na ten temat odbyło się zebranie kadry pedagogicznej w dniu 18.10.2012r. Dyrektor Ośrodka Pan Sławomir Milczarek podsumował ubiegły rok pracy. Rozmawiano o szansach i zagrożeniach z jakimi możemy się zetknąć. Cały dzień był bardzo uroczysty. Po zebraniu kadry, odbyło się pasowanie nowo przyjętych wychowanek na uczennice gimnazjum. Były piosenki, przedstawienie teatralne, pamiątkowe zdjęcia – wychowawcom zależało, aby pasowanie potocznie zwane otrzęsinami w naszej placówce przebiegało uroczyście i z szacunkiem dla drugiej osoby.